Leesautobiografie

Mijn ouders lazen mij vroeger elke avond voor. De eerste boeken die mijn ouders mij hebben voorgelezen waren boeken zoals ‘Dikkie Dik’ en ‘Nijntje’. Daarvan kan ik mij natuurlijk niet veel herinneren om dat ik nog een baby was. Later, toen ik ongeveer vier was, heb ik die boeken zelf nog een keer gelezen.
Naar mate ik ouder werd, lazen mijn ouders mij andere soorten boeken voor. Ze hebben mij toen veel boeken voorgelezen van Paul van Loon en Annie M.G. Schmidt. Van Paul van Loon herinner ik me nog de boekenserie ‘Dolfje Weerwolfje’ en ‘Foeksia de Miniheks’. Ik was gek op ‘Dolfje Weerwolfje’, mijn moeder heeft dat boek meerdere keren voor gelezen. Ik heb die boekenserie later zelf ook nog een keer gelezen. Van Annie M.G. Schimdt herinner ik me nog de boeken ‘Pluk van de Petteflet’ en ‘Beestenboel’.
Ik hield niet alleen van de boeken van Annie M.G. Schimdt, maar ook van haar liedjes. Mijn ouders hadden een cd voor me gekocht, waar bijna al haar liedjes op stonden. Mijn favoriete liedje was ‘De leeuw is los’.

“De leeuw is los! De leeuw is los!

Hij wandelt al door de straten.

Hij wil naar 't Amsterdamse bos,

dat heb ik wel in de gaten.

Hij bromt en hij briest en hij brult

en iedereen schrikt zich een bult.”

In de eerste jaren van de basisschool lazen mijn leerkrachten niet zo veel voor. We zongen veel vaker liedjes van Kinderen voor Kinderen. Maar als er werd voorgelezen, waren het vooral korte verhaaltjes, zoals ‘Platvoetje’. Iedereen vond dat verhaal super leuk.
Ook toen ik ouder was werd er op de basisschool niet veel voorgelezen. Ik herinner me nog wel dat mijn leerkracht ‘Achtste-Groepers Huilen Niet’ voorlas. Later hebben we ook de film gezien. Ik vond het niet heel leuk als er in de klas werd voorgelezen, ik las liever zelf. Ik las vooral boeken van Carry Slee, zoals ‘Razend’ en ‘Afblijven’, en van Francine Oomen de boekenserie ‘Hoe overleef ik…’. Ook heb ik de boekenseries ‘Het leven van een loser’ en ‘Dat heb ik weer!’ gelezen. Ik vond die boeken altijd heel erg leuk, het zijn van die typische tiener boeken.

In de onderbouw van het voorgezet onderwijs werden die soort boeken steeds minder interessant. Ik kwam erachter dat er in dat soort boeken veel werd overdreven. De verhalen kwamen niet overeen met de werkelijkheid, ook al had ik dat in eerste instantie wel verwacht.
Ik las in niet zo veel in de onderbouw, naast mijn schoolboeken natuurlijk, en ik hield me vooral bezig met school. Ik vond het ook niet zo leuk om te lezen, ik ging veel liever sporten, afspreken met mijn vriendinnen of muziek luisteren.
Als ik wel las, las ik actie-sciencefiction boeken, zoals ‘Divergent’ en ‘The Hungergames’. Dat soort boeken spraken me erg aan. In deze boeken werd ik meegesleurd. Ik zag bijvoorbeeld een actie scène helemaal voor me. De boeken die mij totaal niet aanspraken, waren vooral oorlogsverhalen. Ik vond dat soort verhalen gruwelijk.

Doordat ik ouder ben geworden is mijn leessmaak wel wat veranderd, maar niet veel. Ik lees nu nog steeds vrij weinig naast mijn studieboeken, omdat ik andere dingen leuker vind om te doen dan lezen. Ik spreek liever af met vriendinnen of ga iets anders doen. Als ik boeken lees dan zijn dat realistische en romantische ‘Young Adult’ boeken. Mijn favoriete schrijver is John Green. Hij heeft veel beroemde boeken geschreven zoals ‘The Fault in Our Stars’ en ‘Papertowns’. De boeken van John Green zijn enorm goed geschreven. Hoe John Green spanning tussen fictie en de realiteit volhoudt, is heel knap. Ik voel bij al zijn boeken mee met de personages, dat is wat ze zo echt maakt. Daarom zou ik graag in het vervolg nog meer boeken lezen van John Green.

Ik denk dat ik ongeveer op leesniveau 3 zit. Als ik lees, lees ik graag romans en ik vind het interessant om te horen wat andere mensen vinden van een boek. Wat ik ook leuk vind, zijn boeken die je aan het denken zetten.
Het lijkt me best leuk om boeken te lezen van ‘lezen voor de lijst’, omdat je dan boeken leest van jouw persoonlijke niveau.